Temat dnia 2023

Temat dnia

BOŻE NARODZENIE 2023

życzenia arcybiskupa Adriana Galbasa

Gdy zaś ukazała się dobroć i miłość Zbawiciela, naszego Boga, do ludzi, nie ze względu na sprawiedliwe uczynki, jakie spełniliśmy, lecz z miłosierdzia swego zbawił nas przez obmycie odradzające i odnawiające

w Duchu Świętym, którego wylał na nas obficie przez Jezusa Chrystusa, Zbawiciela naszego, abyśmy, usprawiedliwieni Jego łaską, stali się w nadziei dziedzicami życia wiecznego”.

(Tt 3, 4-7)

Drodzy Diecezjanie,

z okazji świąt Bożego Narodzenia z całego serca życzę, abyśmy wszyscy na nowo odkryli dobroć i miłość Zbawiciela, które On nieustannie ofiarowuje każdemu z nas.

Pociągnięci przez ten Boski przykład, sami mobilizujmy się do miłości wzajemnej i życia dobrego. Jako chrześcijanie bądźmy dla świata przykładem! Pokazujmy poprzez codzienne wybory, że Ewangelia nie jest

dla nas teorią i żartem, ale podstawową drogą życia.

Dziękuję Wam za każdy, nawet najmniejszy przejaw dobroci i miłości.

Niech Bóg hojnie Wam błogosławi w nadchodzącym 2024 roku.

Z modlitwą Wasz biskup Adrian

Katowice, 22 grudnia 2023 r.

26 listopada

UROCZYSTOŚĆ JEZUSA CHRYSTUSA, KRÓLA WSZECHŚWIATA

CHRYSTUS KRÓLEM, CHRYSTUS PANEM,

CHRYSTUS, CHRYSTUS WŁADCĄ NAM.

3 września

DOŻYNKI

Msza św. dziękczynna

za tegoroczne plony

Boże, z Twoich rąk żyjemy,

Choć naszymi pracujemy;

Z Ciebie plenność miewa rola.

My zbieramy z Twego pola

Wszystko Cię, mój Boże chwali, aleśmy i to poznali,

że najmilsza Ci się zdała pracującej ręki chwała.

Co rządzisz ziemią i niebem,

opatrujesz dzieci chlebem;

Tyś nam dał urodzaj złoty,

my Ci dali trud i poty.

Na Cię każde ludzkie oko pogląda w niebo wysoko;

Twoja szczodra ręka daje ludziom hojne urodzaje.

zdjęcie: Wiesława Woźniak

Komunikat Nuncjatury Apostolskiej w Polsce.

Ojciec Święty Franciszek:

1. Przyjął rezygnację arcybiskupa Wiktora Skworca

z posługi arcybiskupa metropolity katowickiego.

2. Następcą na urzędzie arcybiskupa metropolity

katowickiego zostaje tym samym dotychczasowy

koadiutor diecezji,

ksiądz arcybiskup Adrian Józef Galbas SAC.

Ks. prał. Pavol Talapka, chargé d'affaires a.i.

Warszawa, 31 maja 2023 roku.

Słowo Arcybiskupa Metropolity Katowickiego

Siostry i Bracia!
Pax Christi. Niech pokój Chrystusa zawsze będzie z Wami!

Dziś w południe Nuncjatura Apostolska w Warszawie podała do wiadomości decyzję Ojca Świętego Franciszka o przyjęciu rezygnacji abp. Wiktora Skworca z urzędu biskupa diecezjalnego archidiecezji katowickiej, co stało się w związku z osiągnięciem przez niego wieku emerytalnego. Tym samym, na mocy wcześniejszych decyzji papieża Franciszka, zostałem kolejnym biskupem w Katowicach.

Stało się to w święto Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny. Można by powiedzieć, że jest to święto „wyjścia”. Maryja, po tym jak w Nazarecie – pełna Ducha Świętego – wypowiedziała swoje „fiat” (por. Łk 1,38) wyrusza w niełatwą drogę, by opowiedzieć innym o wielkich dziełach, jakich doświadczyła; by opowiedzieć o Bogu, którego poznała i którego kocha, ale także by posłuchać o tym, jak Bóg działa w życiu innych (por. Łk 1,39-56).

Ta scena jest obrazem Kościoła. To Kościół synodalny, Kościół, który wychodzi i idzie; który nieustannie jest w drodze. Kościół spotkania. Taki Kościół chciałbym razem z Wami budować tu, na Górnym Śląsku. Na moim Śląsku. Kościół, do którego każdy jest zaproszony i w którym każdy znajdzie swoje miejsce. Kościół, który jest skoncentrowany na Chrystusie i chce Go głosić. Kościół, który nie zamyka ani nawet nie przymyka oczu na problemy, ale też nie pozwoli, aby one go sparaliżowały i zatrzymały w misji głoszenia Dobrej Nowiny. Kościół, który – mocą łaski Bożej – wciąż się odbudowuje i odnawia, który uparcie pragnie większej doskonałości i do niej dąży.

Zapraszam Was – duchownych i świeckich – do wspólnej wędrówki. Chodźcie ze mną! Pozwólcie mi iść z Wami! Idźmy razem! Świat potrzebuje dziś słyszeć, a jeszcze bardziej widzieć, wielkie dzieła, których dokonuje w nas Bóg.

Oczywiście bardzo boję się tej drogi. Niby mogłem się do niej jakoś przygotować, a jednak się jej boję. Często w ostatnich tygodniach modliłem się słowami Psalmu: „Wprowadź mnie na górę zbyt dla mnie wysoką” (por. Ps 61,3).

W zakończeniu Dyrektorium o pasterskiej posłudze biskupów Apostolorum successores, które przeczytałem dokładnie, są słowa, które oddają obecny stan mojego ducha. „Urząd pasterski biskupa, to znaczy jego zwyczajna i codzienna troska o trzodę (…), jest bez wątpienia zadaniem bardzo trudnym, zwłaszcza w obecnych czasach. Biskup z pokorną mądrością uznaje kruchość swoich możliwości, lecz bynajmniej nie traci ducha. Wie Komu zaufał (por. 2 Tm 1,12); jest pewny, że chodzi tu o sprawy samego Boga, »który pragnie, by wszyscy ludzie zostali zbawieni i doszli do poznania prawdy« (1 Tm 2,4); ufa, że wszystko może w Tym, który go umacnia (por. Flp 4,13) i dlatego podtrzymuje go nieugięta nadzieja, że jego trud bez względu na to, jaki by był, nie jest daremny przed Panem (por. 1 Kor 15,58). Pan Jezus nieustannie towarzyszy swojemu Kościołowi i jego sługom, zwłaszcza biskupom, którym powierzył kierowanie Kościołem; wraz z tym urzędem daje on łaskę, wraz z brzemieniem dodaje sił” (AS, 232).

Drogie Siostry i Drodzy Bracia,

chciałbym raz jeszcze bardzo serdecznie podziękować mojemu Poprzednikowi, abp. Wiktorowi za jego dwunastoletnie przewodzenie Kościołowi na Górnym Śląsku. Dziękuję za jego szczere zaangażowanie w sprawy ludzi i społeczeństwa, za oddanie, za wiele dobrych i ponadczasowych pomysłów i dzieł.

Już dziś zapraszam Was bardzo serdecznie do udziału w ingresie do katedry w Katowicach. Odbędzie się on w sobotę 17 czerwca o godzinie 11.00. Wasza obecność będzie dla mnie bardzo miła i bardzo ważna. Przyjdźcie!

Módlcie się za mnie, a ja obiecuję modlitwę za Was i w Waszych intencjach. Wspierajmy się w drodze, która jest przed nami.

Powierzajmy się opiece Najświętszej Maryi Panny, Pani z Piekar i z Pszowa, oraz naszych Patronów: św. Jacka, błogosławionych śląskich męczenników: ks. Jana Machy, ks. Józefa Czempiela i ks. Emila Szramka, a także św. Józefa, przemożnego Opiekuna Kościoła.

Z serca Wam błogosławię: w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego!

Wasz biskup Adrian

28 kwietnia

PARAFIALNY TYDZIEŃ BIBLIJNY- SOBOTA

STARY TESTAMENT

Księga Przysłów 30: 4

Wielkość Boga

4. Kto wstąpił do nieba i zstąpił?
   Kto zebrał wiatr w swoje garście?
   Kto wody owinął płaszczem?
   Kto krańce ziemi utworzył?
   Jakie jest jego imię? - A jakie syna?
    Wiadomo ci może?

Księga Przysłów 30: 5-6

Złoty środek

5. Każde słowo Boga w ogniu wypróbowane,
tarczą jest dla tych, co Doń się uciekają.
6. Do słów Jego nic nie dodawaj,
by cię nie skarał: nie uznał za kłamcę.

28 kwietnia

PARAFIALNY TYDZIEŃ BIBLIJNY- PIĄTEK

Ewangelia św. Łukasza 6: 27-36

Miłość nieprzyjaciół

27. Lecz powiadam wam, którzy słuchacie: Miłujcie waszych nieprzyjaciół; dobrze czyńcie tym, którzy was nienawidzą;

28. błogosławcie tym, którzy was przeklinają, i módlcie się za tych, którzy was oczerniają.

29. Jeśli cię kto uderzy w [jeden] policzek, nadstaw mu i drugi! Jeśli bierze ci płaszcz, nie broń mu i szaty!

30. Daj każdemu, kto cię prosi, a nie dopominaj się zwrotu od tego, który bierze twoje.

31. Jak chcecie, żeby ludzie wam czynili, podobnie wy im czyńcie!

32. Jeśli bowiem miłujecie tych tylko, którzy was miłują, jakaż za to dla was wdzięczność? Przecież i grzesznicy miłość okazują tym, którzy ich miłują.

33. I jeśli dobrze czynicie tym tylko, którzy wam dobrze czynią, jaka za to dla was wdzięczność? I grzesznicy to samo czynią.

34. Jeśli pożyczek udzielacie tym, od których spodziewacie się zwrotu, jakaż za to dla was wdzięczność? I grzesznicy grzesznikom pożyczają, żeby tyleż samo otrzymać.

35. Wy natomiast miłujcie waszych nieprzyjaciół, czyńcie dobrze i pożyczajcie, niczego się za to nie spodziewając. A wasza nagroda będzie wielka, i będziecie synami Najwyższego; ponieważ On jest dobry dla niewdzięcznych i złych.

36. Bądźcie miłosierni, jak Ojciec wasz jest miłosierny.

27 kwietnia

PARAFIALNY TYDZIEŃ BIBLIJNY- CZWARTEK

STARY TESTAMENT

Księga Przysłów, 6: 16-19

Przedmiot odrazy Pana

16. Tych sześć rzeczy w nienawiści ma Pan,
     a siedem budzi u Niego odrazę:
17. wyniosłe oczy, kłamliwy język,
     ręce, co krew niewinną wylały,
18. serce knujące złe plany,
     nogi, co biegną prędko do zbrodni,
19. świadek fałszywy, co kłamie,
     i ten, kto wznieca kłótnie wśród braci.

26 kwietnia

PARAFIALNY TYDZIEŃ BIBLIJNY- ŚRODA

STARY TESTAMENT

Księga Przysłów 3:

Pouczenia społeczne:

Miłość bliźniego

27. Pracownikom nie odmawiaj zapłaty, gdy masz możność działania.
28. Nie mów bliźniemu5: «Idź sobie, przyjdź później, dam jutro» - gdy możesz dać zaraz.
29. Nie spiskuj przeciw bliźniemu, gdy mieszka przy tobie beztrosko.
30 Niesłusznie nie sprzeczaj się z nikim, o ile ci zła nie wyrządził.

Bóg karze za krzywdy

31. Nie zazdrość krzywdzicielowi, nie skłaniaj się ku jego drogom,
32. bo Pan się brzydzi przewrotnym, a z wiernymi obcuje przyjaźnie.
33 Przekleństwo Pańskie na domu występnego,
On błogosławi mieszkanie uczciwych;
34. On się naśmiewa z szyderców,
a pokornym udziela swej łaski.

25 kwietnia

PARAFIALNY TYDZIEŃ BIBLIJNY- WTOREK

ŚWIĘTOŚĆ ŻYCIA CODZIENNEGO

Stary Testament, Księga Kapłańska 19: 11-18

Obowiązki względem bliźniego

11. Nie będziecie kraść, nie będziecie kłamać, nie będziecie oszukiwać jeden drugiego.

12 Nie będziecie przysięgać fałszywie na moje imię. Byłoby to zbezczeszczenie imienia Boga twego. Ja jestem Pan!

13. Nie będziesz uciskał bliźniego, nie będziesz go wyzyskiwał. Zapłata najemnika nie będzie pozostawać w twoim domu przez noc aż do poranka.

14. Nie będziesz złorzeczył głuchemu. Nie będziesz kładł przeszkody przed niewidomym, ale będziesz się bał Boga twego. Ja jestem Pan!

15. Nie będziecie wydawać niesprawiedliwych wyroków. Nie będziesz stronniczym na korzyść ubogiego, ani nie będziesz miał względów dla bogatego. Sprawiedliwie będziesz sądził bliźniego.

16. Nie będziesz szerzył oszczerstw między krewnymi, nie będziesz czyhał na życie bliźniego. Ja jestem Pan!

17. Nie będziesz żywił w sercu nienawiści do brata. Będziesz upominał bliźniego, aby nie zaciągnąć winy z jego powodu.

18 Nie będziesz szukał pomsty, nie będziesz żywił urazy do synów twego ludu, ale będziesz miłował bliźniego jak siebie samego. Ja jestem Pan!

24 kwietnia

PARAFIALNY TYDZIEŃ BIBLIJNY - PONIEDZIAŁEK

Największe przykazanie

Ewangelia św.Marka 12: 28–34

„Będziesz miłował Pana, Boga swego, z całego serca swego i z całej duszy swojej,

i z całej myśli swojej, i z całej siły swojej.

A drugie jest to: Będziesz miłował bliźniego swego jak siebie samego”.

28. Zbliżył się także jeden z uczonych w Piśmie, który im się przysłuchiwał, gdy rozprawiali ze sobą. Widząc, że Jezus dobrze im odpowiedział, zapytał Go: «Które jest pierwsze ze wszystkich przykazań?»

29. Jezus odpowiedział:

«Pierwsze jest: Słuchaj, Izraelu, Pan Bóg nasz, Pan jest jeden.

30. Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całym swoim umysłem i całą swoją mocą.

31. Drugie jest to: Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego. Nie ma innego przykazania większego od tych».

32. Rzekł Mu uczony w Piśmie: «Bardzo dobrze, Nauczycielu, słusznieś powiedział, bo Jeden jest i nie ma innego prócz Niego.

33. Miłować Go całym sercem, całym umysłem i całą mocą i miłować bliźniego jak siebie samego daleko więcej znaczy niż wszystkie całopalenia i ofiary».

34. Jezus widząc, że rozumnie odpowiedział, rzekł do niego: «Niedaleko jesteś od królestwa Bożego». I nikt już nie odważył się więcej Go pytać.

23 kwietnia

PARAFIALNY TYDZIEŃ BIBLIJNY - NIEDZIELA

I List św. Jana 4: 7–12

Bóg jest źródłem prawdziwej miłości, wiary i życia

7. Umiłowani, miłujmy się wzajemnie,
ponieważ miłość jest z Boga,
a każdy, kto miłuje,
narodził się z Boga i zna Boga.
8. Kto nie miłuje, nie zna Boga,
bo Bóg jest miłością.
9. W tym objawiła się miłość Boga ku nam,
że zesłał Syna swego Jednorodzonego na świat3,
abyśmy życie mieli dzięki Niemu.
10. W tym przejawia się miłość,
że nie my umiłowaliśmy Boga,
ale że On sam nas umiłował
i posłał Syna swojego jako ofiarę przebłagalną za nasze grzechy4.
11. Umiłowani, jeśli Bóg tak nas umiłował,
to i my winniśmy się wzajemnie miłować.
12. Nikt nigdy Boga nie oglądał.
Jeżeli miłujemy się wzajemnie,
Bóg trwa w nas
i miłość ku Niemu jest w nas doskonała.

9.04.2023

NIEDZIELA ZMARTWYCHWSTANIA PAŃSKIEGO

ALLELUJA!

ŻYW JUŻ JEST ŚMIERCI ZWYCIĘŻYCIEL.

DZIŚ Z GROBU SWEGO POWSTAJE

CHRYSTUS NAS GRZESZNYCH WYBAWICIEL,

WIECZNY NAM ŻYWOT NASTAJE.

NIECH WIĘC BRZMI DZIŚ ZIEMIA CAŁA:

BĄDŹ ZBAWCY WIECZNA CZEŚĆ CHWAŁA!

ALLELUJA! ALLELUJA! ALLELUJA!

5 stycznia

Benedykt XVI :

MÓJ TESTAMENT DUCHOWY

Gdy o tak późnej godzinie mojego życia spoglądam wstecz na dekady, przez które wędrowałem, widzę przede wszystkim, jak wiele mam powodów do wdzięczności. Dziękuję nade wszystko samemu Bogu, dawcy wszystkich dobrych darów, który obdarzył mnie życiem i przeprowadził przez różnorodne zamęty; który zawsze mnie podnosił, gdy zaczynałem się osuwać, który zawsze na nowo dawał mi światło swojego oblicza. Z perspektywy czasu widzę i rozumiem, że nawet ciemne i uciążliwe fragmenty tej drogi służyły mojemu zbawieniu i że właśnie w nich prowadził mnie dobrze.

Dziękuję moim rodzicom, którzy dali mi życie w trudnych czasach i za cenę wielkich wyrzeczeń swoją miłością przygotowali mi wspaniałe gniazdo, które do dziś jaśnieje przez wszystkie moje dni jako jasne światło. Przenikliwa wiara mojego ojca nauczyła nas dzieci wierzyć i stała mocno jako przewodnik pośród wszystki moich osiągnięć naukowych. Serdeczna pobożność i wielka życzliwość mojej matki pozostają dziedzictwem, za które nie mogę jej wystarczająco podziękować. Moja siostra służyła mi bezinteresownie i pełna życzliwej troski przez dziesiątki lat. Mój brat zawsze torował mi drogę jasnością swoich sądów, mocną stanowczością i pogodą ducha. Bez tego jego stałego poprzedzania mnie i towarzyszenia, nie byłbym w stanie znaleźć właściwej drogi.

Z głębi serca dziękuję Bogu za wielu przyjaciół, mężczyzn i kobiet, których zawsze stawiał u mojego boku; za współpracowników na wszystkich etapach mojej drogi; za nauczycieli i uczniów, których mi dał. Z wdzięcznością powierzam ich wszystkie jego dobroci. I chciałbym podziękować Panu za mój piękny dom u bawarskiego podnóża Alp, w którym mogłem raz po raz oglądać blask samego Stwórcy. Dziękuję mieszkańcom mojej ojczyzny, że pozwolili mi wielokrotnie doświadczać piękna wiary. Modlę się, aby nasz kraj pozostał krajem wiary i proszę was, drodzy rodacy, abyście nie dali się odwieść od waszej wiary. Wreszcie dziękuję Bogu za całe piękno, którego mogłem doświadczyć na różnych etapach mojej drogi, ale szczególnie w Rzymie i we Włoszech, które stały się moim drugim domem.

Wszystkich, których w jakiś sposób skrzywdziłem, proszę o wybaczenie z całego serca.

To, co powiedziałem wcześniej o moich rodakach, mówię teraz do wszystkich, którym została powierzona moja posługa w Kościele: Trwajcie mocno w wierze! Nie dajcie się zmylić! Często wydaje się, że nauka - z jednej strony nauki przyrodnicze, z drugiej badania historyczne (zwłaszcza egzegeza Pisma Świętego) - ma do zaoferowania niepodważalne spostrzeżenia, które są sprzeczne z wiarą katolicką. Byłem z daleka świadkiem zmian w naukach przyrodniczych i widziałem, jak rozpływały się pozorne pewniki sprzeczne z wiarą, okazywały się nie nauką, lecz interpretacjami filozoficznymi tylko pozornie należącymi do nauki - tak jak wiara, oczywiście w dialogu z naukami przyrodniczymi, uczyła się lepiej rozumieć granice zakresu swoich twierdzeń, a tym samym swoją rzeczywistą naturę. Od sześćdziesięciu lat towarzyszę drodze teologii, zwłaszcza biblistyki, i widziałem, jak wraz ze zmieniającymi się pokoleniami upadają pozornie niewzruszone tezy, które okazywały się jedynie hipotezami: pokolenie liberałów (Harnack, Jülicher itd.), pokolenie egzystencjalistów (Bultmann itd.), pokolenie marksistów. Widziałem i widzę, jak z plątaniny hipotez wyłonił się i na nowo wyłania racjonalność wiary. Jezus Chrystus jest naprawdę Drogą, Prawdą i Życiem - a Kościół, przy wszystkich swoich niedoskonałościach, jest naprawdę Jego Ciałem.

Na koniec pokornie proszę: módlcie się za mnie, aby Pan przyjął mnie do wiecznych mieszkań, mimo wszystkich moich grzechów i braków. Wszystkim powierzonym mi osobom, dzień po dniu płynie moja serdeczna modlitwa.

- Benedictus PP XVI

1 stycznia

Błogosławieństwo Boże

na Nowy Rok

Niech Cię Pan błogosławi i strzeże.

Niech Pan rozpromieni oblicze swe nad Tobą,

niech Cię obdarzy swą łaską.

Niech zwróci ku tobie oblicze swoje i niech Cię obdarzy pokojem.

(Księga Liczb)